Pomoc Psychologiczno - Pedagogiczna

• • • Psycholog
    • Pedagog / Pedagog specjalny
    • Logopeda / Reedukacja / Rewalidacja
    • Przydatne informacje i linki

• • • • Logopeda / Reedukacja / Rewalidacja

      • Logopeda

        Aleksandra Kibil

        Poniedziałek	Wtorek	Środa	Czwartek	Piątek
        11:35 – 15:05	11:35 – 14:05	11:35 – 13:35	8:00 – 9:30 11:35 – 12:35	-

         

        Zajęcia korekcyjno - kompensacyjne

        Małgorzata Czekajewska 

        Poniedziałek Mała SP	Wtorek	Środa	Czwartek Mała SP	Piątek
        11:40-13:55	-	-	12:30-14:45	-

        
        Agnieszka Witkowska

        Poniedziałek Mała SP	Wtorek Mała SP	Środa	Czwartek	Piątek
        15:00-15:45	14:40-15:25	-	-	-

         

        Ewa Galus 

        Poniedziałek Duża SP	Wtorek Duża SP	Środa Duża SP	Czwartek Duża SP	Piątek Duża SP
        7:15 - 8:45 15:30 - 17:00	7:15 - 8:45	-	13:30 - 14:15	7:15 - 8:45 15:30 - 17:00

         

         

        Założeniami reedukacji, czyli zajęć korekcyjno-kompensacyjnych są:

        • stymulowanie zaburzonych funkcji percepcyjno-motorycznych oraz ich koordynowanie;

        • nauka oraz doskonalenie umiejętności czytania (szybkość, płynność i zrozumienie   tekstu);

        • usprawnienie i doskonalenie umiejętności pisania (poprawność ortograficzna, poziom i grafizm pisma);

        • kształtowanie motywacji do dalszej efektywnej pracy;

        • wzbudzanie w dziecku wiary we własne możliwości.

        W trakcie pracy reedukacyjnej wykorzystuje się szereg metod i środków dydaktycznych m.in.:

        • metodę 18-struktur wyrazowych autorstwa E. Kujawy i M. Kurzyny;

        • fragmenty metody synkinezjologii wg P. Dennisona;

        • elementy metody matematycznej E. Gruszczyk-Kolczyńskiej;

        • programy komputerowe przeznaczone dla dzieci dyslektycznych;

        • gry dydaktyczne;

        • zeszyty ćwiczeń do nauki ortografii Z. Saduś;

        • wszelkiego rodzaju ćwiczenia przygotowane dla dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się przede wszystkim ćwiczenia wg pomysłów własnych.

        Od roku szkolnego 2006/2007 w szkole realizowany jest program edukacyjno – terapeutyczny ORTOGRAFFITI rekomendowany przez Polskie Towarzystwo Dysleksji. Program Edukacyjno-Terapeutyczny ORTOGRAFFITI to kompleksowy system pomocy dla uczniów z dysleksją, do którego należy między innymi seria zeszytów ćwiczeń „Ortgraffiti” dla klas IV-VI. Zgromadzony materiał przeznaczony jest do pracy zarówno w szkole, jak i w domu.

        Seria „Ortograffiti” dla uczniów klas IV-VI składa się z 8 zeszytów ćwiczeń. Podzielono je na dwa poziomy trudności. Poziom pierwszy – łatwiejszy – jest przeznaczony dla uczniów klasy IV i pierwszego semestru klasy V. W ostatnim zeszycie tego poziomu (Miksie) znajdują się ćwiczenia podsumowujące i utrwalające dotychczasową pracę.

        Poziom drugi przeznaczony jest dla uczniów drugiego semestru klasy V i VI. Jest treściowo bogatszy i nieznacznie trudniejszy od poziomu pierwszego. Wśród ćwiczeń poziomu pierwszego dominują ćwiczenia w czytaniu i pisaniu. Na poziomie drugim uczniowie doskonalą czytanie ze zrozumieniem i utrwalają pisanie poprawne pod względem ortograficznym. Ćwiczenia rozwijają:

        • funkcje wzrokowe i słuchowo językowe;

        • koncentrację uwagi;

        • percepcję;

        • pamięć;

        • koordynację wzrokowo – ruchową;

        • orientację w kierunkach;

        • logiczne myślenie;

        • technikę czytania (tempo);

        • czytanie ze zrozumieniem;

        • umiejętność poprawnego pisania i wypowiadania się.

        Treści zadań zostały skorelowane z podstawą programową z zakresu języka polskiego oraz innych przedmiotów (matematyka, przyroda, historia).

        Dysleksja, czyli specyficzne trudności w nauce czytania i pisania.
        W roku 1994 w Stanach Zjednoczonych Towarzystwo Dysleksji imienia Ortona opublikowało obowiązującą do tej pory definicję dysleksji: Dysleksja jest jednym z wielu różnych rodzajów trudności w uczeniu się. Jest specyficznymi zaburzeniami o podłożu językowym, uwarunkowanym konstytucjonalnie. Charakteryzuje się trudnościami w dekodowaniu pojedynczych słów, co najczęściej odzwierciedla niewystarczające zdolności
        przetwarzania fonologicznego. Trudności w dekodowaniu pojedynczych słów są zazwyczaj niewspółmierne do wieku życia oraz innych zdolności poznawczych i umiejętności szkolnych; trudności te nie są wynikiem ogólnego zaburzenia rozwoju ani zaburzeń sensorycznych. Dysleksja manifestuje się różnorodnymi trudnościami w odniesieniu do różnych form komunikacji językowej, często oprócz trudności w czytaniu pojawiają się dodatkowo poważne trudności w opanowaniu sprawności w zakresie czynności pisania
        i poprawnej pisowni. (M. Bogdanowicz, Dysleksja rozwojowa – symptomy, patomechanizmy, terapia pedagogiczna). Specyficzne trudności w opanowaniu umiejętności czytania i pisania są konsekwencją zaburzeń funkcji percepcyjno-motorycznych i ich integracji. Są to zaburzenia funkcji językowych, spostrzegania, motoryki, uwagi, pamięci.

        Specyficznych trudności w uczeniu się nie można rozpoznać u dzieci z:

        • inteligencją niższą niż przeciętna;

        • niepełnosprawnością intelektualną;

        • niedosłuchem i niedowidzeniem;

        • chorobami neurologicznymi takimi jak epilepsja, dziecięce porażenie mózgowe;

        • po urazach głowy lub zapalenia opon mózgowych;

        • zaniedbanych środowiskowo.

        Wiele dzieci ma niską motywację do nauki, co może stanowić przyczynę trudności w uczeniu się, ale nie jest symptomem dysleksji.

        Specyficzne trudności w uczeniu się to:

        Dysleksja: trudności w opanowaniu umiejętności czytania (izolowana występuje bardzo rzadko). Charakterystyczne błędy:

        • mylenie liter o podobnym optycznie kształcie np.: a-o, m-n, I-t, e-c, h-k, C-G;

        •  mylenie liter różniących się położeniem w stosunku do osi poziomej i pionowej np. n-u, p-g, b-d, w-m'

        •  mieszanie struktur graficznych, gdy różnice między nimi są małe np. dom-dam;

        • przestawianie liter, sylab, wyrazów;

        • opuszczanie drobnych znaków graficznych i interpunkcyjnych;

        • zapominanie niektórych dużych liter (szczególnie L,F,Ł);

        • gubienie się w tekście (nieodpowiedni wybór linijek);

        • mylenie kierunku czytania;

        • wolne tempo czytania (zbyt długie koncentrowanie się na rozpoznawaniu kształtów liter lub wyrazów podobnych).

        Dysortografia: zaburzenia objawiające się trudnościami w opanowaniu poprawnej pisowni (nie tylko błędy ortograficzne). Charakterystyczne błędy:

        • zamiana, gubienie, dodawanie, powtarzanie liter, sylab lub większych części wyrazów;

        • mylenie liter podobnie graficznych np. a-ą, a-o, l-t- ł, u-n;

        • zamiana liter głosek podobnych brzmieniowo np. dźwięczne – bezdźwięczne;

        • zmiękczenia: znak diakrytyczny, zmiękczenie przez „i”;

        • błędy na zamienne stosowanie i-j;

        • łączna i rozdzielna pisownia wyrazów;

        • opuszczanie znaków diakrytycznych i interpunkcyjnych;

        • błędy ortograficzne rz-ż, ó-u, ch-h;

        • błędne utożsamianie cząstek on-ą- ął-oł, on-ę- ęł-eł.

        Dysgrafia: trudności w zakresie techniki pisania i w osiąganiu dobrego poziomu graficznego
        pisma. Pismo dysgraficzne charakteryzuje się:

        • nieadekwatną strukturą litery: brakiem niektórych elementów, deformacją litery;

        • zmiennym kierunkiem pisma: różnym położeniem liter w wyrazie, wyrazów w zdaniu;

        • niewłaściwy zagęszczeniem liter w wyrazie: różnym odstępem między literami i wyrazami;

        • zachwianiem proporcji liter: różnymi wielkościami liter w wyrazie, wyrazów w zdaniu;

        • dowolnym sposobem łączenia liter: łączeniem liter na różnym poziomie, brakiem połączeń międzyliterowych;

        • skreślaniem, przeprawianiem liter.

        Dodatkowo prowadzone są również zajęcia grafomotoryczne dla uczniów leworęcznych, jak również zajęcia z terapii pedagogicznej dla uczniów z trudnościami w nauce matematyki.