Logopeda / Reedukacja / Rewalidacja

• • • Logopeda

      Aleksandra Kibil

      Poniedziałek	Wtorek	Środa	Czwartek	Piątek
      11:35 – 15:05	11:35 – 14:05	11:35 – 13:35	08:00 – 09:30 11:35 – 12:35	-

       

      Zajęcia korekcyjno - kompensacyjne

      Mała SP

      Małgorzata Czekajewska - zajęcia korekcyjno - kompensacyjne

      Poniedziałek	Wtorek	Środa	Czwartek	Piątek
      11:40-13:55	x	x	12:30-14:45	x

      
      Agnieszka Witkowska - zajęcia korekcyjno - kompensacyjne

      Poniedziałek	Wtorek	Środa	Czwartek	Piątek
      15:00-15:45	14:40-15:25	x	x	x

      
      Duża SP

      Ewa Galus - zajęcia korekcyjno - kompensacyjne

      Poniedziałek	Wtorek	Środa	Czwartek	Piątek
      07:15 - 08:45 15:30 - 17:00	07:15 - 08:45	x	13:30 - 14:15	07:15 - 08:45 15:30 - 17:00

       

       

      Założeniem reedukacji czyli zajęć korekcyjno-kompensacyjnych jest:

      • stymulowanie zaburzonych funkcji percepcyjno-motorycznych oraz ich koordynowanie,

      • nauka oraz doskonalenie umiejętności czytania (szybkość, płynność i zrozumienie   tekstu),

      • usprawnienie i doskonalenie umiejętności pisania (poprawność ortograficzna, poziom i grafizm pisma),

      • kształtowanie motywacji do dalszej efektywnej pracy,

      • wzbudzanie w dziecku wiary we własne możliwości.

      W trakcie pracy reedukacyjnej wykorzystuje się szereg metod i środków dydaktycznych m.in.

      • metodę 18-struktur wyrazowych autorstwa E. Kujawy i M. Kurzyny,

      • fragmenty metody synkinezjologii wg P. Dennisona,

      • elementy metody matematycznej E. Gruszczyk-Kolczyńskiej,

      • programy komputerowe przeznaczone dla dzieci dyslektycznych,

      • gry dydaktyczne,

      • zeszyty ćwiczeń do nauki ortografii Z. Saduś,

      • wszelkiego rodzaju ćwiczenia przygotowane dla dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się przede wszystkim ćwiczenia wg pomysłów własnych.

      Od roku szkolnego 2006/2007 w szkole realizowany jest program edukacyjno – terapeutyczny ORTOGRAFFITI rekomendowany przez Polskie Towarzystwo Dysleksji. Program Edukacyjno-Terapeutyczny ORTOGRAFFITI to kompleksowy system pomocy dla uczniów z dysleksją do którego należy między innymi seria zeszytów ćwiczeń „Ortgraffiti” dla klas IV-VI. Zgromadzony materiał przeznaczony jest do pracy zarówno w szkole, jak i w domu.

      Seria „Ortograffiti” dla uczniów klas IV-VI składa się z 8 zeszytów ćwiczeń. Podzielono je na dwa poziomy trudności. Poziom pierwszy – łatwiejszy – jest przeznaczony dla uczniów klasy IV i pierwszego semestru klasy V. W ostatnim zeszycie tego poziomu (Miksie) znajdują się ćwiczenia podsumowujące i utrwalające dotychczasową pracę.

      Poziom drugi przeznaczony jest dla uczniów drugiego semestru klasy V i VI. Jest treściowo bogatszy i nieznacznie trudniejszy od poziomu pierwszego. Wśród ćwiczeń poziomu pierwszego dominują ćwiczenia w czytaniu i pisaniu. Na poziomie drugim uczniowie doskonalą czytanie ze zrozumieniem i utrwalają pisanie poprawne pod względem ortograficznym. Ćwiczenia rozwijają:

      • funkcje wzrokowe i słuchowo językowe,

      • koncentrację uwagi,

      • percepcję,

      • pamięć,

      • koordynację wzrokowo – ruchową,

      • orientację w kierunkach,

      • logiczne myślenie,

      • technikę czytania (tempo),

      • czytanie ze zrozumieniem,

      • umiejętność poprawnego pisania i wypowiadania się.

      Treści zadań zostały skorelowane z podstawą programową z zakresu języka polskiego oraz innych przedmiotów (matematyka, przyroda, historia).

      Dysleksja, czyli specyficzne trudności w nauce czytania i pisania.
      W roku 1994 w Stanach Zjednoczonych Towarzystwo Dysleksji imienia Ortona opublikowało obowiązującą do tej pory definicję dysleksji: „Dysleksja jest jednym z wielu różnych rodzajów trudności w uczeniu się. Jest specyficznymi zaburzeniami o podłożu językowym, uwarunkowanym konstytucjonalnie. Charakteryzuje się trudnościami w dekodowaniu pojedynczych słów, co najczęściej odzwierciedla niewystarczające zdolności
      przetwarzania fonologicznego. Trudności w dekodowaniu pojedynczych słów są zazwyczaj niewspółmierne do wieku życia oraz innych zdolności poznawczych i umiejętności szkolnych; trudności te nie są wynikiem ogólnego zaburzenia rozwoju ani zaburzeń sensorycznych. Dysleksja manifestuje się różnorodnymi trudnościami w odniesieniu do różnych form komunikacji językowej, często oprócz trudności w czytaniu pojawiają się dodatkowo poważne trudności w opanowaniu sprawności w zakresie czynności pisania
      i poprawnej pisowni.” (M. Bogdanowicz Dysleksja rozwojowa – symptomy, patomechanizmy, terapia pedagogiczna). Specyficzne trudności w opanowaniu umiejętności czytania i pisania są konsekwencją zaburzeń funkcji percepcyjno-motorycznych i ich integracji. Są to zaburzenia funkcji językowych, spostrzegania, motoryki, uwagi, pamięci.

      Specyficznych trudności w uczeniu się nie można rozpoznać u dzieci z:

      • inteligencją niższą niż przeciętna;

      • niepełnosprawnością intelektualną;

      • niedosłuchem i niedowidzeniem;

      • chorobami neurologicznymi takimi jak epilepsja, dziecięce porażenie mózgowe;

      • po urazach głowy lub zapalenia opon mózgowych;

      • zaniedbanych środowiskowo.

      Wiele dzieci ma niską motywację do nauki, co może stanowić przyczynę trudności w uczeniu się, ale nie jest symptomem dysleksji.

      Specyficzne trudności w uczeniu się to:
      Dysleksja: trudności w opanowaniu umiejętności czytania (izolowana występuje bardzo
      rzadko). Charakterystyczne błędy:

      • mylenie liter o podobnym optycznie kształcie np.: a-o, m-n, I-t, e-c, h-k, C-G,

      •  mylenie liter różniących się położeniem w stosunku do osi poziomej i pionowej np. n-u, p-g, b-d, w-m

      •  mieszanie struktur graficznych, gdy różnice między nimi są małe np. dom-dam,

      • przestawianie liter, sylab, wyrazów,

      • opuszczanie drobnych znaków graficznych i interpunkcyjnych,

      • zapominanie niektórych dużych liter (szczególnie L,F,Ł),

      • gubienie się w tekście (nieodpowiedni wybór linijek),

      • mylenie kierunku czytania,

      • wolne tempo czytania (zbyt długie koncentrowanie się na rozpoznawaniu kształtów liter lub wyrazów podobnych).

      Dysortografia: zaburzenia objawiające się trudnościami w opanowaniu poprawnej pisowni (nie tylko błędy ortograficzne). Charakterystyczne błędy:

      • zamiana, gubienie, dodawanie, powtarzanie liter, sylab lub większych części wyrazów,

      • mylenie liter podobnie graficznych np. a-ą, a-o, l-t- ł, u-n,

      • zamiana liter głosek podobnych brzmieniowo np. dźwięczne – bezdźwięczne,

      • zmiękczenia: znak diakrytyczny, zmiękczenie przez „i”,

      • błędy na zamienne stosowanie i-j,

      • łączna i rozdzielna pisownia wyrazów,

      • opuszczanie znaków diakrytycznych i interpunkcyjnych,

      • błędy ortograficzne rz-ż, ó-u, ch-h,

      • błędne utożsamianie cząstek on-ą- ął-oł, on-ę- ęł-eł.

      Dysgrafia: trudności w zakresie techniki pisania i w osiąganiu dobrego poziomu graficznego
      pisma. Pismo dysgraficzne charakteryzuje się:

      • nieadekwatną strukturą litery: brakiem niektórych elementów, deformacją litery,

      • zmiennym kierunkiem pisma: różnym położeniem liter w wyrazie, wyrazów w zdaniu,

      • niewłaściwy zagęszczeniem liter w wyrazie: różnym odstępem między literami i wyrazami,

      • zachwianiem proporcji liter: różnymi wielkościami liter w wyrazie, wyrazów w zdaniu,

      • dowolnym sposobem łączenia liter: łączeniem liter na różnym poziomie, brakiem połączeń międzyliterowych,

      • skreślaniem, przeprawianiem liter.

      Dodatkowo prowadzone są również zajęcia grafomotoryczne dla uczniów leworęcznych jak również zajęcia z terapii pedagogicznej dla uczniów z trudnościami w nauce matematyki.